در جریان اعتراض‌های اخیر در حدود ۱۰۰ شهر ایران، ۲۲ تن کشته شدند و دست‌کم دو تن دیگر نیز در زندان‌ها جان خود را از دست دادند که مقام‌های ایران این دو مورد را «خودکشی» اعلام کردند. علاوه بر این موارد، هزاران تن نیز در جریان این اعتراض‌ها بازداشت شدند که مقام‌های قضایی ایران، تعداد دقیق و اسامی این افراد را اعلام نکرده‌اند.
علاوه بر سینا قنبری، ۲ تن دیگر از بازداشت شدگان جان خود را در زندان اوین از دست داده‌اند
مسؤولان در اراک ادعا کردند یک بازداشت شده «خودکشی» کرده است
کشته شدن یک معترض دیگر در دزفول
ناپدید شدن بعضی از بازداشت شدگان
اعلام بازداشت بیش از ۳۷۰۰ تن در اعتراض‌های اخیر
شمار بازداشت‌شدگان اعتراض‌های اخیر که جان خود را در زندان از دست داده‌اند دست‌کم به ۴ رسیده است. خانم نسرین ستوده ، وکیل حقوق بشری، به نقل از زندانیان اعلام کرده است که علاوه بر سینا قنبری که ادعای مسؤولان زندان درباره‌ی «خودکشی» او دیروز (۱۸ دی) منتشر شد، دو بازداشت شده‌ی دیگر نیز جان خود را در زندان اوین تهران از دست داده‌اند.
De mänskliga rättigheternas väg, genom historien och litteraturen
نویسنده: پرفسور اوه برینگ
اقتباس و تالیف: آراز م. فنی
18-01-09
خلاصه ی فصل پیشین!
در مقاله ی قبلی به توضیح مختصر انقلاب فرانسه، تاثیرات آن در اروپا و مفاد اعلامیه ی حقوق بشر که یکی از دستآوردهای تئوریک و مهم عصر روشنگری بود پرداختم. توضیحاتی در رابطه با استقلال آمریکا و تاثیر آن روی انقلاب فرانسه نیز داده شد. نوشتم که انقلاب به دلایلی که توضیح دادم و شوربختانه نتوانست به آرمانهای خود وفادار بماند و در خیلی از عرصه ها – حداقل – در یک مقطع کوتاه تاریخی به ضد خودش عمل کرد. سرهای انقلابیون و مردم عادی زیر گیوتین رفت و آزادیخواهان یا زندانی شدند و یا به بی عملی مبتلا شدند. ولی انقلاب دستآوردهای زیادی داشت و یکی از دستآوردهای مهم آن منع شکنجه بود که دستآورد بسیار مهم سیاسی و حقوقی بود. گرچه پروسه ی منع تدریجی آن سالها پیش شروع شده بود. در این مقاله به آنالیز موضوع مهم دیگری خواهم پرداخت: پروسه ی مبارزه با برده داری و لغو برده داری.
مرگ یک تن از بازداشت شدگان در زندان؛
دست‌کم ۲۷ تن در اعتراض‌ها کشته شده‌اند؛
بیش از ۲.۰۰۰ تن بازداشت شده‌اند؛
بیش از ۱۰۰ دانشجو در بازداشت به سر می‌برند؛
شکنجه‌‌ی معترضان بازداشت شده و فشار بر آنها برای «اعتراف» در مورد وابستگی به قدرت‌های خارجی
اعلامیه‌ی جهانی حقوق بشر، در ماده ۲۰ خود، بر حق اجتماعات شهروندان تاکید کرده است، همچنین ماده ۲۱ میثاق حقوق مدنی و سیاسی حق شهروندان بر تجمعات مسالمت آمیزرا مطلق دانسته است و ایران به هر دوی آنها پیوسته است که مطابق ماده ۹ قانون مدنی این معاهدات پس از پیوستن کشور به آنها در حکم قوانین داخلی محسوب می‌شوند.
طبق اصل ۲۷ قانون اساسی ایران نیز حق بر اجتماعات مسالمت آمیز بدون حمل سلاح، حقی است که به هیچ مجوزی احتیاج ندارد و تاکنون مطلقا از ملت سلب شده است.
اکنون اما چند روزی است که شهروندان با استفاده از این حق قانونی بر خواسته‌های مدنی و قانونی شان تاکید می‌کنند. آنان در شعارهایشان خواستار پایان دادن به فساد مالی، اداری و قضایی هستند که بر نهادهای مختلف چنگ انداخته است. این حق در موارد متعددی با مداخله‌ی نیروهای نظامی و انتظامی به خشونت کشیده شده است و متاسفانه به دلیل چنین مداخلات خشونت باری در شهرهای مختلف توسط نیروی انتظامی، تعداد زیادی از هموطنان مان کشته شده‌اند.